تحقيقات جديد نشان مي دهند كه چشم حشرات بدون حضور پروتئين طبيعي به نام "مگنتوريسپشن" نمي تواند نسبت به ميدان مغناطيسي زمين واكنش نشان دهد اما زماني كه پروتئيني مشابه از چشم انسان جايگزين پروتئين نام برده در چشم حشرات مي شود، حشرات اين قدرت را به دست مي آورند.

بحثهاي متعددي بر سر عدم وجود قابليت احساس ميدان مغناطيسي زمين در چشم انسان وجود دارد اما يافته جديد مي تواند ايده وجود چنين قابليتي در انسان را دوباره احيا كند. وجود پروتئين "مگنتوريسپشن" در چشم انسان تا دهه 1980 ناشناخته و مطالعه نشده باقي مانده بود تا اينكه در نهايت در آن دهه توسط "رابين بيكر" از دانشگاه منچستر كشف شد.

بيكر با آزمايشهاي طولاني مدت بر روي هزاران داوطلب در نهايت اعلام كرد انسانها مي توانند به صورت غير مستقيم ميدان مغناطيسي را احساس كنند، با اين وجود وي هرگز نتوانست مكانيزم دقيق اين پديده را درك كند.

كليد اصلي در مطالعه جديد مولكولي به نام "كرايپتوكروم" يا CRY است، پروتئيني قديمي كه در يكي از دو شكل اصلي اش در بدن هر جانداري بر روي زمين يافته مي شود.

اكنون محققان دانشكده پزشكي دانشگاه ماساچوست طي آزمايشهاي متعددي دريافته اند كه پروتئيني كه در شبكيه چشم انسان وجود دارد، پس از قرارگيري در چشم مگس ميوه مي تواند توانايي احساس ميدان مغناطيسي را به حشره بازگرداند.

محققان بر اين باورند پروتئين CRY در سلولهاي حساس به نور چشم بسياري از جانداران مهاجر نقش بسيار مهمي در احساس ميدان مغناطيسي زمين و جهت يابي به عهده دارند. براي مثال در مگسهاي ميوه عملكرد اين پروتئين بر اساس تابش نور است.

به منظور آزمايش اينكه آيا پروتئين مشابه در بدن انسان با نام hCRY2 از قابليت مشابهي در احساس و رديابي ميدان مغناطيسي زمين برخوردار است يا نه محققان دانشگاه ماساچوست مگس ميوه اي را دچار تغييرات ژنتيكي كردند به شكلي كه پروتئين CRY در آنها حذف شده و توسط hCRY2  جايگزين شده بود.

بر اساس گزارش بي بي سي، نتايج اين آزمايش نشان داد مگسهاي ميوه با استفاده از اين پروتئين انساني نيز توانستند يك ميدان مغناطيسي ساختگي را شناسايي كرده و نسبت به آن واكنش نشان دهند.

اين نتايج نشان مي دهند hCRY2 از قابليت مولكولي رديابي ميدان مغناطيسي برخوردار است و به اين شكل مسير براي مطالعات بيشتر بر روي پروتئين "مگنتورسپشن" انسان هموارتر خواهد شد.